Shfrytëzoni Ligjin Ndërkombëtar? Se po Vrasin Miliona Njerëz? Qeveria edhe çfarë pastaj?
Nga Brian Wilson –
Sipas Aktit Kundër Terrorizmit për Armët Biologjike të vitit 1989.
“Kushdo që me vetëdije zhvillon, prodhon, grumbullon, transferon, përvetëson, ruan ose posedon ndonjë agjent biologjik, toksik ose sistem shpërndarjeje për përdorim si armë, ose me vetëdije duke ndihmuar një shtet të huaj ose ndonjë organizatë për ta bërë këtë, do të gjobitet sipas këtij titulli ose me burgim të përjetshëm ose me vite të tëra, ose të dyja bashkë. Ekziston një juridiksion federal ekstraterritorial mbi një shkelje sipas këtij seksioni të kryer nga ose kundër një shtetasi të Shteteve të Bashkuara.”
Dhe qeveria ju thotë: Edhe çfarë pastaj?
“Aktet”, ligjet, rregulloret, kufizimet vijnë me gjoba. Por pa mekanizma zbatues dhe pa vullnet të autoritetit për t’i përdorur ato, çdo “Akt” është vetëm një rregullim fjalësh në letër për t’i bërë politikanët të duken të drejtë.
Mendoni një moment: Nëse qeveria dhe publiku do të dinin për faktin e pamohueshëm dhe të pakundërshtueshëm se ‘virusi COVID’ u zhvillua dhe u lëshua në Wuhan me qëllimin e qartë për të shkatërruar Shtetet e Bashkuara dhe pjesën tjetër të botës së lirë, çfarë do të bënte saktësisht çdo ent në mënyrë efektive për këtë? …
Duhen të vendosen sanksione të rënda financiare? Të dënohet Kina në skenën botërore me një deklaratë për shtyp të formuluar ashpër nga Departamenti i Shtetit? Kërkoni dëmshpërblime? Shprehni zemërimin? Statusi politik i Amerikës tregon se përgjigja nuk është asnjë nga sa më sipër.
Sipas aktit “Kushdo që me vetëdije zhvillon… ose me vetëdije ndihmon… dënohet me gjobë ose me burgim të përjetshëm…”.
Dhe qeveria ju thotë: Edhe çfarë pastaj?
A beson ndonjë qenie e ndjeshme e aftë të ecë drejt, kryetarit të Kinës Xi Jinping që t’i dorëzojë një aktakuze të tillë? Që Kina do të paguante një gjobë të çdo shume? Apo të detyrohet të pranojë fajin e saj në skenën botërore për shkeljen e Aktit të Antiterrorizmit të Armëve Biologjike të vitit 1989, duke qenë përgjegjës për vdekjen e miliona njerëzve? Vetëm i lobotomizuar së fundmi do të kontrollonte kutinë “Po”.
Në një shkrim të fundit, parashtrova dy sfida:
1-Emërtoni 2 gjërat me të cilat vini në kontakt çdo ditë, të cilat nuk janë të tatuara, të rregulluara, të embarguara, të licencuara, të kufizuara ose të ndaluara nga qeveria;
2-Emërtoni 2 çështjet që ndikojnë në jetën tuaj në baza ditore që nuk kanë origjinën nga qeveria.
Përgjigjia është: Asnjë dhe të gjithë.
Me një aktakuzë kaq të qartë universale të qeverisë, si ta kuptojmë dhe ta pranojmë ekzistencën e saj të vazhdueshme? Cili “shërbim qeveritar” nuk mund të kryhet ekonomikisht, më efektivisht nga qytetarët privatë që punojnë në bashkëpunim vullnetar në dobi të tyre reciproke dhe, më pas, në dobi të të tjerëve?
Përveç mbrojtjes kombëtare, cilat përpjekje njerëzore do të pengohej nga eliminimi i taksave, konfiskimeve, rregulloreve, kufizimeve ekonomike, ndalimeve personale dhe tregtare, dhe agjencive që i zbatojnë ato?
535 “zyrtarët e zgjedhur” – dhe mijëra burokratë të pazgjedhur – në Uashington, përveç disa mijërave që përbëjnë udhëheqësit e zgjedhur, të emëruar dhe të supozuar të shtetit, gjithsej një pjesë e vogël e 330 milionë njerëzve, jetët e të cilëve ata mendojnë se do të drejtohen pa autoritet ose marrëveshje reciproke; ‘kontrata sociale’ kjo është një shaka e ndyrë.
Që na detyron të shtrojmë pyetjen: Pse? Me një numër kaq dërrmues aktesh, ligjesh, urdhrash, rregulloresh që ndikojnë negativisht në jetën e çdo personi, pse lejohet që qeveria të ekzistojë? Çdokush mund të shkruajë një deklaratë, një Kushtetutë, një akt ose ligj, dhe me armë të mjaftueshme, të urdhërojë pajtueshmërinë.
Kjo nuk është liri; po po kjo nuk është liri.
Me çdo logjikë, arsye apo analizë objektive, Qeveria është një operacion kriminal i frikësimit, imponimit të pamoralshëm i tiranisë që jep forcën e kamufluar nga trillimi i traditës, paaftësia e projektuar e edukimit publik dhe dështimi parimor i shtypit që vepron si i qytetarëve. Mbroni veten sepse duke mbrojtur veten sfidon ndërhyrjen e qeverisë.
Mendoni se cili do të ishte akti i fundit i qeverisë që avancoi lakminë, mbrojti lirinë; që siguroi të drejtat tuaja të patjetërsueshme? Kur ju keni dhënë pëlqimin tuaj për t’u qeverisur nga sociopatët, psikopatët, narcisistët, pedofilët, gënjeshtarët, hajdutët dhe të paaftët? Ku është kopja juaj e nënshkruar e “kontratës sociale”?
Dhe qeveria ju thotë: Edhe çfarë pastaj?
Deri sa të dali gjoja një ilac për pandeminë e injorancës agresive dhe variantet e saj – apatia ngjitëse, kënaqësia e menjëhershme dhe narcisizmi i nxitur teknologjikisht – erozioni i vazhdueshëm i pjesës së mbetur të lirisë dhe lirisë do të vazhdojë, duke na lënë “prap me pyetje çfarë si dhe pse?” me një fjalë pa përgjigje.