Perëndimi humbet Malin që tani qëndron si shembull për hegjemoninë e dështuar të BE-së dhe Francës
Vendimi i Malit për t’iu drejtuar Rusisë për ndihmë ishte kripë në plagë për Macron dhe pikëpamjet e tij delirante për Francën që po mban hegjemoninë atje.
Hipokrizia është sa mahnitëse dhe komike. Mali ka qenë në lajme në dy vitet e fundit për një grusht shteti ushtarak në 2020, i cili instaloi një juntë dhe më pas përsëri në 2021 kur eksperimenti i përkohshëm i udhëheqësit civil u anulua nga ushtria që mori kontrollin e plotë.
Gjatë kësaj periudhe, Franca ka qenë gjithashtu në lajme për ndihmën e Malit në luftën e tij kundër terrorizmit pasi vendi ndodhet në një pikë kyçe në Sahel ku veprojnë grupet terroriste islamike dhe të cilat, besojmë se po kërcënonin stabilitetin e këtij Vend i Afrikës Perëndimore dhe ish-koloni e Francës.
Qëndrimi i perceptuar i Macron në fillim ishte të dërgonte 5000 trupa franceze atje ku janë një pararojë në një mision të OKB-së për të mbajtur ekstremistët në distancë dhe për të vendosur epërsinë e Francës. Trupat i dërguan një mesazh botës dhe Perëndimit në veçanti se shfaqja e një force kundër grupeve ekstremiste islamike që vepronin në Mali dhe vendet fqinje ishte gjëja e duhur për t’u bërë.
Kritikët e Macron si në Bamako ashtu edhe në Paris theksojnë megjithatë se ka një axhendë të fshehur për politikën e Macron në Mali, e cila është t’u shërbejë interesave të Francës si investitore në vend dhe të ndalojë çdo fluks të afërt imigracioni në Paris. Ushtarët francezë janë gjithashtu atje për të mbrojtur shtetasit francezë që punojnë për kompanitë franceze.
Por marrëdhënia midis juntës dhe Francës ishte gjithmonë e brishtë. Në fillim të janarit, ajo marrëdhënie arriti në një pikë thyerjeje pasi Macron hodhi levën që i vendosi ato marrëdhënie të “rivendoseshin”.
Linja zyrtare e ministrit të Jashtëm të Francës është se një lëvizje e fundit e ushtrisë së Malit për të riorganizuar zgjedhjet në pesë vjet, ka shteruar durimin e Parisit.
Megjithatë, arsyeja e vërtetë që e shtyu Macron t’i përgjigjet me shpejtësi kërkesave të tij për të sanksionuar regjimin në Mali është Rusia.
Ditët e fundit doli se rreth 400 mercenarë rusë nga grupi Wagner kanë mbërritur në Mali për të mbështetur regjimin.
Kjo, dhe vetëm kjo, është ajo që ka bërë që fitili të kërcejë. Ky është ‘klack’ që ka mbingarkuar qarkun dhe e ka futur Macronin në një gjendje të tillë, saqë analistët në Francë kanë sugjeruar se vendimi i tij për të reduktuar ushtarët francezë atje që një vit më parë do të përshpejtohet tashmë pas pranisë së Wagner.
Shumë do të grinden rreth pyetjes nëse është vetë ulja e ushtarëve francezë që e shtyu Rusinë të mbushë vakumin. Ose nëse inteligjenca që mbërriti në Francë muaj më parë se regjimi ishte gati të bënte një lëvizje të tillë, nxiti tërheqjen e Macron.
Në të dyja rastet, kjo nuk tregon se Franca dhe BE-ja janë fuqi shumë bindëse në rajon. Qëndrimi i Francës ishte gjithmonë një qëndrim paternalist pasi priste që regjimi të binte në përputhje me marrëzinë e Elysee-t për demokratizimin në të njëjtën mënyrë siç është përpjekur të bënte në Liban. Por vendimi për t’iu drejtuar Rusisë për ndihmë ishte kripë në plagë për Macron dhe pikëpamjet e tij delirante për Francën që mban hegjemoninë në këtë shtet të dështuar. Fakti që regjimi i Malit nuk mund ta marrë seriozisht Macron-in ose më saktë i sheh objektivat e tij të mbuluara dhe i është kthyer Rusisë nuk është aspak befasues. Në rajon, Rusia po luan një rol më shumë në përputhje me atë që Perëndimi aspiron, por nuk mund ta arrijë: superfuqia rajonale që godet fort grupet terroriste dhe ndërton shtete. Ajo që Moska ka arritur në Siri është praktikisht një mrekulli gjeopolitike, e cila ka fituar lavdërimin dhe respektin e ish-armiqve në Lindjen e Mesme, të cilët tani janë rreshtuar në Uashington për të ngacmuar administratën Biden për të sjellë Asadin nga i ftohti.
Në Afrikë, si Franca ashtu edhe BE-ja kanë ide të mëdha. BE-ja tregoi këtë javë, duke mbështetur kërkesat e Macron për ta goditur atë me sanksione, se do të mbështesë idetë absurde të Macron për Parisin që është vëllai i madh i ish-kolonive të tij frankofone. Bëhet fjalë për mbajtjen gjallë të një ëndrre pasi, me Francën që ende luan një rol kaq paternalist, BE-së i jepet më pas mundësia për të pompuar paratë e ndihmës në vende të tilla dhe për t’i kërkuar ato si të tyret, në vend të Amerikës apo Rusisë.
Por debakli i Malit po i tregon të gjithë botës se si po dështon modeli i hegjemonisë së BE-së, krah për krah me Parisin. Nëse Macron është aq i mërzitur nga lëvizja e regjimit saqë është i përgatitur të përdorë një vitriol të tillë të turpshëm kundër regjimit, atëherë Franca duhet të harrojë ëndrrat e saj të lagështa afrikane dhe të pranojë një realitet të ri në botë, një rend të ri botëror që mund ta shohim në ekranet tona televizive çdo ditë, që është se Rusia, Kina dhe Irani po marrin më shumë pushtet në Afrikë dhe Lindjen e Mesme dhe po japin në anën e tyre, kur vjen puna për t’u dhënë shteteve sovrane atë që duan në këmbim. Lajmi vetëm këtë javë se Kina po zhvillonte marrëdhënie të reja me Marokun është dëshmi e kësaj, ose në të vërtetë se Pekini po ndihmon Arabinë Saudite me programin e saj të raketave balistike. Ajo që ndodhi në Mali është vetëm një shembull tjetër sesi modeli i Perëndimit mbi hegjemoninë është i vjetëruar dhe i metë fatalisht.
Macron është aq i fiksuar me mbulimin e tij mediatik dhe duke shfrytëzuar çdo mundësi për të shqyrtuar suksesin ekonomik të Britanisë së Brexit, saqë ndoshta nuk ka kohë të lexojë memorandumet nga këshilltarët e tij. Këtë javë Franca u bë pothuajse një shtet anëtar i vogël i BE-së, duke iu drejtuar dados së Brukselit për ndihmë në rolin e saj si ngacmues në shesh lojërash. Patetike në kaq shumë nivele. Ashtu si Macron që trembet se mercenarët rusë do të frikësojnë ushtarët francezë si pjesë e një lufte për pushtet midis Rusisë dhe Perëndimit, të cilën ky i fundit po e humb herë pas here në Ukrainë, Azerbajxhan, Kazakistan Bjellorusi dhe madje edhe Poloni. Mali ka rënë, por të tjerët do të pasojnë dhe asnjë “shtyllë e re e BE-së” në NATO nuk do ta kishte penguar ndonjëherë atë.
/PatriotikMedia/