Misioni kryesor i George Soros është Rënia e Amerikës …

Nga Janet Levy –

Miliarderi George Soros është ai megalloman i rrallë që jo vetëm beson se është zot, por kënaqet duke u sjellë si i tillë. “Është një lloj sëmundjeje kur e konsideron veten një lloj perëndie, krijues të gjithçkaje, por ndihem rehat për këtë tani që kur fillova ta jetoj atë”, u mburr ai dikur për The Independent.

Ky kompleks perëndish, i kombinuar me amoralitetin e tij të çiltër dhe idetë e çuditshme për shoqërinë, e bën 92-vjeçarin jashtëzakonisht të rrezikshëm për demokracitë, veçanërisht për Amerikën.

Nëse jeni të lodhur nga censura, anuloni mediat e kapura dhe Bashkohuni me Patriotik Media Telegram Chanel këtu: https://t.me/patriotikmedia

Paralajmërimi vjen me zë të lartë dhe të qartë në librin e fundit të Matt Palumbo, Njeriu prapa perdes: Brenda rrjetit sekret të George Soros, i cili dokumenton dekadat e marrëdhënieve financiare, operacionet politike dhe rrjetet e mbrapshta të Soros.

Në fillim të librit, Palumbo nxjerr në pah amoralitetin e Soros, të mbjellë ndoshta kur familja e tij hebreje hungareze mori identitete të krishtera dhe bashkëpunoi me nazistët pushtues. Adoleshenti Soros shoqëroi kumbarin e tij të rremë, i cili regjistroi pronat e sekuestruara nga familjet hebreje të dërguara në kampet e përqendrimit. Megjithatë, ai thotë se nuk ndjen faj, por vetëm shkëputje.

“Isha vetëm spektator; prona po merrej. Unë nuk kam pasur asnjë rol në marrjen e asaj pasurie. Pra, nuk kisha ndjenjën e fajit”, tha ai në një intervistë të vitit 1998 në 60 Minutes. Ai i krahasoi veprimet e tij atëherë me lojërat e tij në tregje më vonë. “Në një mënyrë qesharake,” tha ai, “është njësoj si në tregje – që nëse nuk do të isha atje – sigurisht, nuk do ta bëja – por dikush tjetër do ta hiqte gjithsesi.” Ai e rrëfen atë periudhë si “ndoshta viti më i lumtur i jetës sime” dhe “një përvojë shumë e lumtur dhe emocionuese”.

Përveç mendjemadhësisë dhe amoralitetit, dy ide kryesore e nxisin Sorosin. Ai ka një teori personale të ‘refleksivitetit’ dhe filozofinë e Karl Popper, guru i tij në London School of Economics (LSE).

Të dyja kanë ironi të brendshme. Ndërsa ‘refleksiviteti’ mund të jetë thjesht një hobi i një spekulatori ekscentrik, idetë e Popper-it, duke hipur mbi mendjen dhe paratë e Soros, mund ta çojnë botën e lirë në një ferr anarkist-majtë.

E thënë thjesht, refleksiviteti thotë se bota është shumë komplekse, kështu që njerëzit përdorin shkurtore perceptuese si përgjithësimet, dikotomitë, metaforat dhe rregullat e vendimit. Këto, nga ana tjetër, ndikojnë në realitetin nëpërmjet ndryshimeve që shkaktojnë në sjelljen njerëzore.

Soros beson se, i udhëhequr nga ky koncept, ai ka luajtur me tregjet duke kuptuar se kur perceptimi dhe realiteti janë në një variancë të mjaftueshme për të vënë baste të mëdha.

Ashtu si të gjitha ‘sistemet’ për të mposhtur kazinonë, kjo është përulësi dhe mendjemadhësi, sepse e bën dikë imun ndaj mangësive perceptuese që, sipas premisës, prekin të gjithë. Por teorizimi i çdo spekulatori të suksesshëm fiton njëfarë kënaqësie, mos u shqetësoni për informatorët dhe rrjetet që ai kurrë nuk do t’i përmendë. As Soros nuk është i pafajshëm për tregtimin e brendshëm.

Ky është biznesi i Soros. Ajo që duhet të na shqetësojë është fiksimi i tij për zbatimin e ideve të Popper-it. Në Shoqërinë e Hapur dhe armiqtë e saj, Popper propozoi se asnjë filozofi e vetme nuk zotëron të vërtetën, asnjë shoqëri nuk është superiore ndaj një tjetre dhe kulturat e ‘mbyllura’ janë ndërtuar mbi tabu dhe një version të vetëm të realitetit. Sipas fjalëve të Soros, në kulturat ‘të hapura’, “askush nuk ka monopol mbi të vërtetën; një shoqëri e cila nuk dominohet nga shteti apo ndonjë ideologji e veçantë, ku respektohen pakicat dhe opinionet e pakicave”.

Kjo mund të duket idealiste. Por, duke cituar Eduardo Andinon nga Philanthropy Daily, Palumbo thekson se, nëse grupet duhet të heqin dorë nga “të vërtetën e tyre”, shoqëria e hapur bëhet e vërteta gjithëpërfshirëse me të cilën anëtarët e saj duhet të jetojnë, duke mos lënë diversitet. Dëshmoni sesi konservatorët dhe të tjerët që i rezistojnë impulseve anarkike të së majtës denoncohen si autoritarë.

Pjesa më e madhe e kësaj është për shkak se Soros financoi kauza të majta si Antifa dhe BLM përmes Fondacionit të tij të Shoqërisë së Hapur (OSF), OJQ-së që ai ngriti me 32 miliardë dollarë për të shpenzuar për përçarje. Ai është donatori më i madh në politikën amerikane, duke shpenzuar miliarda në projekte politike në 37 vende përmes mbi 50,000 granteve. Me një sulm sociopatik, ai ka destabilizuar dhe rrëzuar qeveritë, ka thyer monedhat dhe ka sulmuar demokracitë dhe institucionet perëndimore, të gjitha në emër të lirisë, të drejtave dhe barazisë.

Palumbo e quan Sorosin një “ndërhyrës të Schrodinger”, duke mohuar dhe mburrur për aktivitetet e tij. Kur qeveria e presidentit Eduard Shevardnadze ra në vitin 2003, Soros tha se ishte vullneti i popullit gjeorgjian dhe ai nuk kishte asnjë lidhje me të. Muaj më vonë, ai i tha New York Times: “Jam i kënaqur nga ajo që ndodhi në Gjeorgji dhe ndihem shumë krenar që kam kontribuar në të.”

Projektet fillestare të Soros përfshinin aktivitete antikomuniste në Poloni, rrëzimin e një presidenti të zgjedhur nga populli në Ukrainë dhe ndërhyrjet anti-Gorbachev në Rusi. Rusëve të fundit, të dalë nga 70 vitet e komunizmit, u mohuan çdo shans për liri ekonomike. Si një globalist i vetëm për të gjithë, ai e sheh Bashkimin Evropian si “mishërim i idesë së shoqërisë së hapur”, ku shtetet me mendje të njëjtë dorëzojnë sovranitetin e tyre për të mirën e përbashkët.

Por misioni më i madh i Soros është rënia e Amerikës, të cilën ai e konsideron pengesën më të madhe për një shoqëri të hapur. Ai hyri në politikën presidenciale amerikane në vitin 2003, duke kundërshtuar George W. Bush dhe luftën kundër terrorizmit pas 11 shtatorit. Ai themeloi organizata të shumta të krahut të majtë për të ndikuar në strukturën shoqërore të Amerikës. Si grupe të përjashtuara nga taksat, ata marrin fonde të pakufizuara dhe i përdorin ato për të ndikuar në zgjedhje.

Duke përdorur kontrollin e tij në media, universitete dhe Shtëpinë e Bardhë, Soros ka qenë në gjendje të shtyjë idetë e tij mbi racizmin; ekologjia dhe konservimi; mirëqenia për ilegalët; legalizimi i drogës; ecja e butë ndaj krimit; regjistrimi automatik i votuesve; anulimi i studentit; banim; dhe borxhi mjekësor; dhe shkurtimin e buxheteve ushtarake.

Njëlloj, ai ka shtyrë axhendat socialiste, të tilla si rritja e varësisë nga qeveria, bashkimi i të gjitha vendeve të punës dhe avancimi i diversitetit racor dhe gjinor. Kjo mund të duket e pazakontë që vjen nga dikush që ka bërë miliarda në tregje, por është një strategji e fuqishme për të shkatërruar idealet amerikane të konkurrencës, meritës dhe përsosmërisë.

Në vitin 2015, Soros filloi të mbështesë prokurorët e shtetit që duan të çmontojnë sistemin e drejtësisë penale, duke e portretizuar atë – dhe vetë Amerikën – si sistematikisht raciste.

Sipas tij, duhet “fajësuar sistemi, jo krimineli, i cili është viktima e vërtetë”. Gjatë kohës që BLM po rritej, ai shpenzoi qindra miliona për të mbështetur kandidatët që ishin kundër “ligjit dhe rendit”, të dobët ndaj krimit, të ashpër në kontrollin e armëve dhe kundër garancisë në para.

Pasi dhuroi shumë për Senatin e Barack Obamës dhe garat presidenciale dhe derdhi para në fushatën e Hillary Clinton, Soros shpenzoi edhe më shumë për të mposhtur Donald Trump në zgjedhjet e 2020. Ai i tha Forumit Ekonomik Botëror se axhenda e Trumpit Amerika e Parë binte ndesh me projektin globalist.

Ndërsa kritikoi ndikimin e parave të mëdha në politikë, ai injektoi 81 milionë dollarë (përfshirë 70 milionë dollarët e tij) përmes Demokracisë PAC. Duke përdorur pandeminë si justifikim, mjetet e tij të financimit u përpoqën të rrisnin votën me postë, duke zgjeruar mundësitë për manipulimin dhe mbledhjen e votave.

Ai luajti rezultatet e zgjedhjeve me lojëra lufte dhe, duke vizualizuar refuzimin e një Trump “despotik” për të lënë detyrën, filloi Projektin e Integritetit të Tranzicionit, një plan rezervë të mosbindjes civile dhe protestave revolucionare. Ai depërtoi në ekipin Biden-Harris edhe para se të merrte detyrën duke mbledhur 20 milionë dollarë për ekipet e zyrtarëve të tranzicionit për të përgatitur dyshen për të “goditur terrenin” në ditën e parë.

Në të njëjtin vit, Soros buxhetoi mbi 63 milionë dollarë për të avancuar progresivizmin në arsimin e lartë, duke filluar me Universitetin e Evropës Qendrore (CEU) në vendlindjen e tij Hungari. Ai gjithashtu mblodhi së bashku liderët botërorë dhe liberalët e Harvardit për të krijuar një “sistem ekonomik shumëpalësh ku Amerika nuk dominon”.

Kur Victor Orban e detyroi të largohej nga Hungaria për mbështetjen e zhvendosjes masive të refugjatëve në Evropë, ai iu drejtua financimit të universiteteve në Amerikë dhe vende të tjera.

Libri i Palumbo-s i hulumtuar me kujdes gjurmon gjithashtu dorën e Soros në media, duke përfshirë shkollat ​​e gazetarisë – kjo është arsyeja pse ato shtyjnë çështjet e tij të përkëdhelura dhe bëjnë “kontroll faktesh” për të mohuar të kaluarën e tij famëkeqe.

Kështu, ai mund të formësojë narrativat dhe të synojë ata që nuk përputhen me vizionin e tij global. Ndërsa ai synon të përjetësojë ndikimin e tij përtej varrit, nëpërmjet djalit të tij Aleksandrit, gruas së tij të dytë Susan Weber dhe shoqëruesve të tjerë, shoqëritë e lira në mbarë botën duhet të përgatiten për një betejë të gjatë.

/Stopfake.al/